--> Overige video's volgen later <--
Dit is hetgeen we zien als we deze ochtend buiten kijken en dat belooft niet veel goeds.
Bovendien wordt voor vandaag regen voorspeld en bij deze weersomstandigheden willen we écht niet in the middle of nowhere zijn, lees op het einde van de Hole in The Rock Road, en kans maken om hopeloos vast te rijden in de modder.
Na het ontbijt is het nog altijd niet aan het regenen en zien we in de verte zelfs opklaringen zodat de beslissing om niet zoals voorzien naar de Broken Bow Arch te gaan niet makkelijk te nemen is.
We besluiten dan ook om eerst nog eens langs het Visitor Center van Escalante te rijden en hun mening te vragen. Maar eerst nog wat uitleg in het restaurant van Circle D, waar een heel duidelijke kaart hangt van Grand Staircase Escalante NM.
In het mooie Escalante Visitor Center meent Filip al direct wat gelijkenissen te ontwaren.
En is Nathan, zoals altijd, zijn vrolijke zelf.
De mening van de Rangers is zoals voorzien, en wellicht ook de enige juiste, namelijk absoluut niet aan te raden om vandaag de zuidelijke regio van de Hole in the Rock Road op te zoeken. En als we de gegevens zien van een flash flood al helemaal niet meer.
Bijzonder jammer want de hike naar Broken Bow Arch beschouwen we ook als een van de mooiste van het Zuidwesten.
Gisteren had ik al over alternatieven nagedacht en deze leg ik dan ook voor aan de groep.
Een eerste is om naar Bryce NP te rijden. De meesten waren daar nog niet eerder en daar blijkt een meerderheid dan ook wel voorstander van te zijn. Echter, daarvoor moeten we eerst 80 km terug rijden, Bryce bezoeken, 80 km terug naar Escalante en nog eens 80 km naar onze slaapplaats voor vanavond, Torrey.
Bovendien bezoek je Bryce ook niet zomaar op enkele uurtjes. Met een groep van 15 duurt een fotostop aan de talloze viewpoints ook "net" iets langer dan met zijn tweetjes.
We kijken ook nog eens op de verkeerswebcams in de buurt van Bryce en daar blijkt de zichtbaarheid verre van ideaal te zijn, met lage bewolking én sneeuw.
We besluiten dan ook maar om dit voorstel te schrappen. Enkel Jean-Paul en Ingrid rijden naar Bryce, om reden dat Ingrid er nog nooit eerder was.
Een tweede alternatief is Lower Calf Creek Falls. Daar hebben we heel goede herinneringen aan en dat is wel een hike die we makkelijk kunnen doen bij zwaar bewolkt en/of regenweer.
En daarna dan nog een koffietje in Kiva Coffeehouse. Dat is een plaats waar we al talloze keren voorbijgereden zijn, maar als ik enkel met mijn zoon reis hebben we daar nooit "tijd voor"...
Dat wordt met unanimiteit goedgekeurd en nadat we zowel onszelf als de auto's van spijs en drank voorzien hebben gaan we op weg richting Lower Calf Creek Falls.
Onderweg nog een paar stops bij de viewpoints langs de UT-12. Deze zijn uiteraard niet te vergelijken met hetgeen men te zien krijgt bij mooi weer, maar iemand die hier voor het eerst komt is toch begrijpelijk behoorlijk onder de indruk.
Jan overschouwt de omgeving.
Filip en Sabine, altijd een stralend koppel, ook zonder zon (al heeft Filip dat laatste nog niet helemaal door...).
Als we bij de trailhead aankomen is het nog altijd droog en we vertrekken onder een dreigende hemel en voorzien van de nodige regenkledij.
Deze hike is bij zonnig weer een gewoonweg schitterende wandeling, zoals je kan zien in onze blog van 10 april 2014.
Nu is het allemaal wat donkerder en minder kleurrijk.
Gelukkig zorgt de kledij nog voor wat kleur...
Mieke voelt zich helemaal in haar sas als ze uit de brochure kan voorlezen waarin heel wat interessante info staat over deze hike. Ze voelt zich weer helemaal bij haar kindjes in de klas...al wil ze daar op dit moment liefst nog niet te veel aan denken.
Na 5,2 kilometer komen we bij de Falls en die zijn mooi als altijd.
Tomas, die voor heel wat mooie video's zorgde tijdens deze reis. Deze komen later nog op de blog.
De piloot en de co-co-piloot (inside 'joke'...)
We eten hier ook onze lunch maar al snel begint het toch te druppelen en vangen we de terugtocht aan. Onderweg regent het meer en meer maar we halen toch de auto zonder doorweekt te zijn.
Ik had vandaag precies wel de vest gekozen met de juiste camouflagekleuren.
En nu voor het eerst naar het Kiva Coffeehouse waar een warme chocolademelk ons weer helemaal op temperatuur brengt.
En grote verrassing, Ingrid en Jean-Paul komen er zowaar ook ineens binnengestapt. Ze zijn al terug van Bryce NP.
Als we vertrekken is de temperatuur inmiddels gezakt tot zo'n 3°C, of meer dan 20 graden minder dan 2 dagen geleden...Dat is even wennen.
Eens we een eindje aan het rijden zijn op de UT-12 begint het behoorlijk hard te sneeuwen en we krijgen van langs om meer de indruk dat we door een winter fairytale landschap aan het rijden zijn, inclusief wild life.
Onze bijzonder toffe groep.
Hier ontstaat het spontane idee om "eens iets gek te doen"...en dat wordt het...
(als dit de sfeer in de groep (na amper 3 dagen) niet perfect weergeeft, dan weet ik het ook niet meer):
Het is ondertussen min 4°C geworden, maar daar voelt op dit ogenblik blijkbaar niemand iets van. Ik vraag mij zelfs af of er soms iets speciaal in die chocolademelk zat bij het Kiva Coffeehouse...
Naarmate we Torrey naderen sneeuwt het minder en minder en bij het hotel aangekomen is het zo goed als droog. Het is ondertussen 18u30 geworden.
Leen genietend van het uitzicht van op ons terras.
En Tomas en Leen, de co-piloot en de co-co-piloot, twee handen op één buik.
We eten heel lekker in het restaurant van het hotel en na nog heel wat nagekaart te hebben over de voorbije dag en over koetjes en kalfjes trekt iedereen om 22u naar de kamer.
Het weer: wolken, regen, sneeuw bij -4°C - +3°C
Overnachting in Broken Spur Inn
Aantal gereden km: 115
Geen opmerkingen:
Een reactie posten